Catastrofisme

Catastrofisme - Catastrofale gebeurtenissen in het verleden
Catastrofisme is het idee dat een groot aantal karakteristieken van de aardkorst (gesteentelagen, erosie, fossielen die in meerdere lagen worden gevonden, enzovoorts) het gevolg waren van catastrofale gebeurtenissen in het verleden. Met andere woorden, het aardoppervlak heeft littekens opgelopen door catastrofale natuurrampen.

Catastrofisme - Uniformitarianisme
Catastrofisme is het tegenovergestelde van uniformitarianisme, de geologische leer die al meer dan 150 jaar aanvaard wordt. Het uniformitarianisme stelt dat de geologische processen die wij vandaag de dag waarnemen in het verleden altijd hebben plaatsgevonden op de huidige snelheden en een verklaring kunnen zijn voor alle geologische karakteristieken van de aarde. Omdat alle tegenwoordige processen als verklaring worden gezien voor alle gebeurtenissen in het verleden, is de slogan van het uniformitarianisme: "het heden is de sleutel tot het verleden". Het uniformitarianisme negeert de mogelijkheid van catastrofale gebeurtenissen aan het aardoppervlak in het verleden. James Hutton was de eerste die het leer van het uniformitarianisme voorstelde in zijn boek "Theory of the Earth" (oftewel "De theorie van de aarde", 1785). Sir Charles Lyell bekrachtigde het uniformitarianisme in zijn werk "Principles of Geology" (oftewel "Principes van de geologie", 1830). Het uniformitarianisme is fundamenteel voor Lyells sratigrafische kolom. Het uniformitarianisme en de stratigrafische kolom gaan beide uit van uniformiteit. Maar beide zijn in de afgelopen decennia omstreden geworden omdat bepaalde geologische karakteristieken hier niet mee overeenstemmen. Zo zijn er bijvoorbeeld fossielen die in meerdere gesteentelagen worden gevonden, fossielen die op de verkeerde plaats worden aangetroffen, ontbrekende lagen en lagen op de verkeerde plek (lagen in de omgekeerde volgorde, of oude lagen die bovenop jongere lagen worden gevonden). Bovendien heeft het catastrofisme aan geloofwaardigheid gewonnen door waargenomen catastrofale gebeurtenissen, zoals de uitbarsting van Mount St. Helens in 1980. Voordat het uniformitarianisme werd geformuleerd, was het catastrofisme de algemeen aanvaarde geologische leer. En nu blijkt het catastrofisme weer een aanvaarde, nauwkeurige interpretatie te zijn van de geologische geschiedenis van de aarde.

Catastrofisme - Empirisch bewijs
Het catastrofisme wordt ondersteund door de feitelijke, vastgelegde geschiedenis. Bijna 300 vloedlegenden uit de oudheid hebben de tand des tijds overleefd. Legenden over een wereldwijde vloed, bekend als de "zondvloed" van Noach, bestonden in Europa, Afrika, Australië en Noord- en Zuid-Amerika. Bovendien suggereert het fossielenbestand in de afzettingslagen dat er in het verleden een gigantische waterramp heeft plaatsgevonden. Sedimentair gesteente (zandsteen, slib, klei, kalksteen, enzovoorts) is hoofdzakelijk het gevolg van bewegend water. Het gesteente wordt laag voor laag afgezet door een proces dat "hydraulische sortering" wordt genoemd. Dieren waarvan de fossiele resten zijn gevonden in deze lagen moeten door dit stromende water zijn overvallen en lijken zo te zijn begraven en behouden. Deze resten werden net als het gesteente gesorteerd naar hun dichtheid of massa. Anders zouden de karkassen immers wegrotten of worden opgegeten door aasdieren. Ongeveer 95% van alle gevonden fossiele resten zijn van ongewervelde zeedieren. De rest bestaat ongeveer uit 4.74% plantenfossielen, 0.25% ongewervelde landdieren (inclusief insecten) en 0.0125% gewervelde dieren (vooral vissen). Van ongeveer 95% van alle gewervelde landdieren die tot nu toe zijn gevonden is minder dan één enkel bot gevonden. De overweldigende meerderheid van de plantenfossielen duidt op een bijzonder snelle gebeurtenis. De bladeren zijn in fijn sediment geperst alsof ze tussen de pagina's van een boek zijn gelegd. Ze tonen geen enkel teken van verval of verrotting.

Catastrofisme - De zondvloed van Noach
Het catastrofisme wordt ondersteund door het bewijs uit de verzamelde data. Het catastrofisme stemt overeen met de zondvloed van Noach. We kunnen hiervoor overal duidelijk bewijs vinden, met uitzondering van de media natuurlijk. Wie weet bijvoorbeeld dat op de top van Mount Everest fossiele resten van oesters (in gesloten toestand) zijn gevonden? Wie heeft weet van de walvisfossielen en versteende bomen die rechtop staan in meerdere gesteentelagen, terwijl die lagen zogenaamd door miljoenen jaren gescheiden worden? Vandaag is een goed moment om de feiten nog eens te onderzoeken en je eigen mening te vormen.

Onderzoek nu verder!